Fiat Libertas

Wat voel je wanneer je in de deuropening van je huis staat, terwijl je ouders in wanhoop achterblijven. Wat voel je wanneer niet meer kunt ontkomen aan de Duitsers en er maar één scenario denkbaar is. Kun je nog een blik over je schouder werpen, terwijl een hand zich om je bovenarm klemt en je vanuit je vertrouwde leven sleurt? 

Bob wist de dans eerder nog te ontspringen. De Duitsers stonden voor de deur, terwijl hij op zijn blote voeten door de achtertuin rende, over de muur, de duisternis van de Alkmaarse binnenstad in. Natuurlijk, de Duitsers waren woest, maar dat waren ze al twee jaar. Op het hoogste niveau was een klopjacht opgezet tegen Bob en zijn verzetsgroep. Een kat en muisspel die al bijna twee jaar duurde. 

Ondanks het gevaar, waren Bob en zijn vrienden niet gestopt. En ook nu, zijn ze niet van plan om toe te geven aan de nazi’s. Ze gaan tot het bittere eind, nu maakt het toch niet meer uit. 

Zo’n drie jaar geleden kwam dit bijzondere verhaal op mijn pad. In eerste instantie via zijn vader, Theo van Hilten. Hij stond aan de wieg van de Noord-Hollandse consultatiebureaus en tot op de dag van vandaag is er een stichting met zijn naam. In een poging meer informatie over de stichting en deze man  boven water te krijgen, kwam ik al snel bij de Tweede Wereldoorlog en zijn zoon Bob uit. Een verhaal dat mij greep en niet meer heeft losgelaten. Nu, bijna drie jaar later, staat dit bijna op papier. 

Het is een verhaal waarin we zien hoe mensen hun leven op het spel hebben gezet voor een hoger doel, ieder op zijn of haar manier. Vaak omdat ze moesten kiezen tussen goed en fout, soms vanwege persoonlijke drijfveren. 

Het boek dat ik aan het schrijven ben is gebaseerd op het leven van Theo en Bob van Hilten. Het is een verhaal dwars door de oorlog heen, eindigend in Duitsland in een dodencel.